ดวงตาของ ‘ชูเฟิง’ จ้องมองเรือนร่างของซูรู่ด้วยความปรารถนาที่รุนแรง เขาเหมือนกับหมาป่าที่หิวโหยเหมือนกับว่ามีอะไรตกถึงท้อง น้ำของเขาไหลเหมือนกับว่าเจอกับเจ้ากระต่ายน้อยสีขาว
ความอยากปรากฏในดวงตาของ’ชูเฟิง’ บางทีเขาอาจจะทำกับร่างกายของ’ซูรู่’รุนแรงกว่าเมื่อก่อน ผ้าเช็ดตัวของ’ซูรู่’ถูกดึงออกจากตัว ทำให้เห็นเรือนร่างที่ขาวเหมือนกับหิมะ ‘ชูเฟิง’ได้แต่กลืนน้ำลาย
เข้าก้มหน้าลงไปที่ซอกคอขาวๆที่แสนนุ่มนวล ใบหน้าที่งดงามของนางช่างอยู่ใกล้ยิ่งนักลมหายใจของนางผ่านหูของ’ชูเฟิง’อย่างชัดเจน ‘ซูรู่’ที่แสนจะมีเสน่ห์มอง’ชูเฟิง’ด้วยสายตาล่องลอย ตาของนางแสดงให้เห็นถึงความน่าสงสาร คิ้วยาวๆของนางกระตุกลงช้าๆด้วยความสั่นกลัว
ใบหน้าของนางเป็นสีแดง เห็นได้ชัดว่านางไม่สามารถหยุด’ชูเฟิง’ได้ ‘ซูรู่’ได้แต่เม้มริมผีปาก แดงๆของนาง มันช่างยั่วยวนดึงดูดยิ่งนัก
” ชูเฟิง เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรอ ? ปล่อยข้า . . . . . .อึบบ!!! “จู่ๆ ‘ชูเฟิง’ก็เอาปากมาประกบกับนาง ขณะที่’ซูรู่’พยายามจะพูด
” อืม ~ ~ ~ “มันเป็นครั้งแรกในชีวิตของนาง ที่’ซูรู่’เคยได้รับประสบการณ์เช่นนี้ นางไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ร่างกายของ’ซูรู่’รู้สึกอ่อนเพลียและสูญเสียความสามารถที่จะขัดขืน นางไม่เหลือเรี่ยวแรงได้ตอนนอนอยู่บนพื้น
ในเวลาเดียวกัน ‘ชูเฟิง’ ก็จูบกับ’ซูรู่’ มือของเขาทั้งสองประกบกัน ผ้าที่อยู่บนร่างกายของ’ซูรู่’ไม่เหลือเลยสักชิ้น ตอนนี้เรือนร่างของนางทั้งหมดถูกเผยออกมาให้เห็น ขณะที่’ชูเฟิง’ค่อยๆเล้าโลมนาง
ในตอนนั้น ‘ซูรู่’ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด เนื่องจากนางไร้เรี่ยวแรง นางยอมให้’ชูเฟิง’ทำสิ่งที่เขาปรารถนากับร่างกายของนาง จนกว่า’ชูเฟิง’จะพอใจ
” โอ้ย!!!บ้าจริง!!! ใครทำแบบนี้กับเรา “และแล้ว’ซูรู่’ก็เห็นความเฉลียวใจว่าเป็นฝีมือของ ‘ซูเฮิน’ ที่ทำเช่นนี้ เค้าเป็นคนที่มีอิทธิพลดังนั้นจึงหายาเช่นนี้ได้ไม่ยากเพื่อให้พลังของนางถูกจำกัด ใครควรทำอะไรเค้าไม่รู้เลยหรือไง ยังไงก็ตาม คนทั่วๆไปคงไม่มีทางทำเช่นนี้กับนางได้เป็นแน่ ในเมือง วิหคเพลิง แห่งนี้
” กลิ่นนี้มัน “ตอนนั้น ‘ซูรู่’ได้กลิ่นแปลกๆมาจากห้องน้ำมันเป็นกลิ่นเตาหอมที่ค่อนข้างคุ้นเคย จากนั้นเธอก็เข้าใจ แต่เํธอแทบไม่อยากจะเชื่อ
ยานี้มันเป็นกลิ่นชนิดพิเศษ สามารถ จำกัด พลังวิญญาณได้ เป็นสิ่งที่มีค่าอย่างมาก นั้นเป็นสมบัติของพ่อของนาง ‘ซู เฮิน’
” ทำไมท่านพ่อกับชูเฟิงถึงทำเช่นนี้ ? “ตอนนั้น ‘ซูรู่’ รู้สึกสับสน นางคิดไม่ถึงว่าจะเป็นฝีมือของพ่อนางที่ทำร้ายนาง แต่เขาทำไปคงมีเหตุผลบางอย่าง นอกจากพ่อแล้ว ไม่มีคนอื่นในตะกูล ซู จะสามารถวางยาชนิดพิเศษเช่นนี้ในห้องของนางได้
” อ่า ~~~~~~ “ยังไงก็ตาม ช่วงเวลานั้น ใบหน้าของ’ซูรู่’เปลี่ยนไปอย่างมาก นางรู้สึกเจ็บมากจนแทบจะขาดใจ เพราะนางรู้สึกถึงของมาอย่างที่สอดเข้ามาในตัวของนาง มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดสำหรับผู้หญิง เลือดของนางค่อยๆไหลออกมา พรมจรรย์ของนางถูก’ชูเฟิง’พรากไป
” ชูเฟิง ไอ้เจ้าสารเลว!!! ข้าจะฆ่าเจ้า!!! “‘ซูรู่’พยายามดิ้นรนเพื่อผลัก’ชูเฟิง’ออก แต่นางรู้สึกว่า บนร่างกายของนางหนักเหมือนภูเขา โดยที่นางไม่สามารถเคลื่อนที่ไปไหนได้เลยหากนางขยับนางจะรู้สึกเจ็บอย่างมาก ‘ชูเฟิง’มองใบหน้าของ’ซูรู่’ที่เจ็บปวด แต่เขาก็ไม่สามารถจะหยุดตัวเองได้
อืม – – ” ‘ชูเฟิง’ บีบขมับของตัวเองเนื่องจากความปวดหัว และค่อยๆลืมตา ขณะที่เขาอยู่ในอาการงุนงง เขามีรอยยิ้มที่มุมปากเพราะเค้าจำได้ว่าเมื่อคืนเขาได้ฝันถึงสิ่งที่งดงาม จนเขาแทบไม่อยากจะตื่น จากความฝัน มันให้ร่างกายของเค้ารู้สึกผ่อนคลาย แม้ว่าจะลืมรายละเอียดไปส่วนหนึ่ง แต่มันยังยากที่จะลืมเรื่องทั้งหมด
” ซูรู่!!!”แต่เมื่อ ‘ชูเฟิง’เห็น’ซูรู่’ที่นอนเปลือยเปล่า ข้างๆเขาและมีร่องรอยคราบเลือดบนพื้น เขาจึงทบทวนประกอบกลับเศษเสี้ยวแห่งความทรงจำ ‘ชูเฟิง’ทำอะไรไม่ถูกคนที่เขาชอบก็คือ ‘ซูเหม่ย’ น้องสาวของ ‘ซูรู่’