” สวรรค์!!! ทำไมข้าถึงทำเรื่องแบบนี้ “‘ชูเฟิง’ ตกใจอย่างมาก ขณะที่ทำอะไรไม่ถูก
” อย่าได้ตำหนิตัวเอง นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้า “‘ซูรู่’ ทำท่าทางเย็นชา เสียงของนางฟังดูสงบ เหมือนว่านางตื่นมานานแล้ว แล้วเวลาที่มานางก็ได้จัดการกับอารมณ์ของตัวเอง ‘ซูรู่’ยืนขึ้นขณะที่ ร่างกายของนางไม่ได้สวมอะไรไว้
” ว้ายยย!!! . . . . . “เห็นเช่นนั้น ‘ชูเฟิง’ รีบสบัดหน้าหนีเหมือนกับว่าเขาไม่กล้ามอง
” มีไรต้องตกใจ เจ้าเห็นมันมาทั้งคืนแล้วหนิ “‘ซูรู่’ กัดฟันของนาง ตอนนั้นนางโกรธอย่างมาก เพราะไม่ใช่แค่ ‘ชูเฟิง’ จะเห็นเรือนร่างของนาง เขายังเอาพรหมจรรย์ที่ล้ำค่าของนางไป
แม้ว่านางจะรู้ว่าที่เขาทำ จะไม่ใช่ความต้องการจริงๆของเขา แต่เมื่อเห็น ‘ชูเฟิง’ มีท่าทีเช่นนั้นที่เหมือนกับว่ากำลังเขินอาย มันยิ่งทำให้’ซูรู่’หงุดหงิด
หลังจาก’ชูเฟิง’คิดทบทวน เรื่องที่เขามีอะไรกับ ‘ซูรู่’ เขาก็เห็นว่า ในฐานะผู้ชายแล้ว หากกล้าทำก็ต้องกล้ารับ ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาไม่สามารถปฏิเสธหรือทำเป็นไม่สนใจมันได้
ดังนั้น เขาจึงหันหน้ากลับมามองเรือนร่างของ’ซูรู่’ ที่แสนจะมีเสน่ห์และเต็มไปด้วยความขาว
นี่แค่เขาชำเลืองไปมอง ‘ชูเฟิง’ถึงกับเกิดไฟ ราคะ เมื่อผู้หญิงที่งดงามขนาดนี้มายืนอยู่ตรงหน้าโดยที่ไม่สวมอะไรไว้ มีชายใดบ้างที่จะไม่มีปฏิกิริยา ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ‘ชูเฟิง’ ในขณะนั้น เขาไม่สามารถละสายตาออกมาได้เลย
‘ซูรู่’ ไม่สนใจสายตาที่ ‘ชูเฟิง’ มองมาสักนิด ภูเขาขาวจั๊วะสองลูก เดินผ่านหน้าผ่านตาชูเฟิงไป จากนั้นนางก็หยิบผ้าสีขาวขึ้นมาปิดรูปร่าง เมื่อนางหันกลับมา นางได้แต่ทำหน้าเย็นชาพร้อมกับกล่าวตำหนิ
” หากพลังวิญญาณเรากลับมา และเจ้ายังคิดจะทำอะไรกับเราอีก เราจะฆ่าเจ้า “‘ชูเฟิง’ไม่ได้กลัวคำขู่ของนาง ต่อเขาเลือกที่เผชิญหน้า
” ข้าจะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น “
” เราไม่ต้องการให้เจ้ามารับผิดชอบ เราหวังว่าเจ้าจะไม่พูดเรื่องนี้ออกไป . . . . . . . . และอย่าให้น้องเหม่ย รู้อย่างเด็ดขาด “‘ซูรู่’กัดฟันพร้อมกับพูดเพียงไม่กี่คำ
” ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่ทรยศซูเหม่ย แต่ข้าก็จะไม่ทรยศท่านเช่นกัน ข้าจะแต่งงานกับพวกท่านทั้งสอง “‘ชูเฟิง’กล่าวอย่างจริงจัง
” เจ้า . . . . . . .”หลังจากได้ยินคำพูดของ ‘ชูเฟิง’ ใบหน้าที่งดงามของนางเต็มไปด้วยความโกรธ จากนั้นนางก็หันไปมองหน้าเขาและกล่าว
” เจ้ามันเห็นแก่ตัว “หลังจากพูดจบประโยค ‘ซูรู่’วิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วรีบปิดประตู และหยุดยืนเอาหลังพิงกำแพง ขณะที่พึมพำกับตัวเองเบาๆ
” ทำไมเราถึงได้โกรธล่ะ แล้วลึกๆในใจเรารู้สึกยังไงกันแน่ “