Martial God Asura ตอนที่ 4 แกร่งกว่าสัตว์ร้าย

Martial God Asura ตอนที่ 4 แกร่งกว่าสัตว์ร้าย

‘ชูเฟิง’ ได้ยินเสียงสัตว์ร้ายคำราม
พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีพลังวิญญาณ พวกมันถูกแบ่งออกเป็น 9 ระดับ ตามความแข็งแกร่งของพวกมันและพวกมันมีระดับทักษะการต่อสู้จาก 1 ไปจนถึง ระดับที่ 9 ห้วงวิญญาณ
อย่างไรก็ตาม จากข่าวลือ ความแข็งแกร่งของสัตว์ร้ายระดับ 3 ที่ดุร้าย อีกทั้งยังมีทักษะการต่อสู้ หากสัตว์ร้ายอยู่ในระดับ 3 ห้วงวิญญาณ แต่ถ้าเทียบกับมนุษย์มัน แข็งแกร่งเทียบเท่า ระดับ 4 ห้วงวิญญาณ
นั่นคือเหตุผลที่ ‘ชูเฟิง’ ไม่กล้าประมาท เขารู้ว่ามีในสนามสอบนั้นมีกลไก แต่เมื่อมันถูกเปิด สัตว์ป่าดุร้ายก็จะปรากฏขึ้น
* ปัง *
ทันใดนั้น ทั้งเสียงดังกังวาน เมื่อมองไปหินที่เป็นเหมือนกรงขัง นั้นได้ถูกเปิดขึ้น
“แปลกมากข้าไม่ได้เข้าห้องควบคุม ทำไมประตูหินถึงเปิด”
‘ชูเฟิง’ รู้สึกประหลาดใจ
* ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง . . . . . . . *
ประตูถูกเปิดอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้น 40 ประตูศิลาด้านข้างของสนามถูกเปิดออกมาทั้งหมด
‘ชูเฟิง’ ถึงกับตกตะลึง  เพราะในความมืดหลังประตูเหล่านั้น  มีดวงตาสีแดงฉานเหมือนโลหิตทั่วทั้งสนามเต็มไปด้วยจิตสังหาร
“ให้ตายสิ นี่มันไม่ตลกน่ะ”
‘ชูเฟิง’ บ่น เขาได้ยินว่าในรอบสุดท้ายของทุกการสอบ จะต้องสู้กับสัตว์ร้ายเพียง 1 ตัว แต่สถานการณ์นี้มันคืออะไร ? !
“ย๊ากกกก~ ~ ~”
‘ชูเฟิง’ มีเวลาไม่มากที่จะคิดหาทางออก เพราะด้านหน้าของเขาเต็มไปด้วยเงาของสัตว์ร้ายเงาสีดำกระโดดออกมาจากประตูศิลา และวิ่งเข้ามายังสนามสอบ
เห็นได้อย่างชัดเจนว่า สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นมีลักษณะคล้ายเสือ แต่ขนาดมันใหญ่กว่ามาก
ร่างกายของพวกมันทั้งหมดเป็นสีดำ จะเห็นว่าพวกมันมีกรงเล็บคมเหมือนใบมีดมีขนาดเท่างาช้าง ทั้งดวงตาสีแดงแสดงถึงความดุร้าย
สัตว์ร้ายมันมีจำนวนทั้งหมด 40 ตัว ลักษณะของมันแทบจะไม่ต่างกันมาก พวกมันสัตว์ร้ายชนิดเดียวกัน แต่เมื่อตรวจสอบใกล้ๆ ‘ชูเฟิง’ พบว่ามีเส้นบนหน้าผากของพวกมันแปลกๆ มันเป็นเครื่องหมายของการจัดระดับของพวกมัน
“ว๊า ~”
ตอนนั้นก็เสียวสัตว์ป่าคำราม มันจ้องมองไปยังแท่นหินส่วนลึก ของทางเดินในสนามสอบ
ขณะเดียวกันสัตว์ร้ายจำนวนมากกระโดดเข้ามา ยังด้านของสมบัติ
“ไอเจ้าสารเลว “
‘ชูเฟิง’ นั้นโกรธมาก เขาถึงปล่อยให้สัตว์ร้ายเหล่านี้มาเพื่อปกป้องของล้ำค่าหรือไง? ทันใดนั้นชูเฟิงก็วิ่งเข้าไป
“ว๊า ~”
เช่นเดียวกัน ‘ชูเฟิง’ วิ่งเข้าทางเดินสนามสอบอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะดึงดูดความสนใจของสัตว์ร้าย
เป็นเรื่องดีสำหรับเขา สัตว์ร้ายทั้งหมดสี่สิบตัว ‘ชูเฟิง’ คิดจะจับพวกมันทำยาไปพร้อมกับหญ้าวิญญาณฯ พวกมันทั้งหมดล้อมรอบ ‘ชูเฟิง’ และเริ่มโจมตีเขา สามารนำเลือดและเนื้อของมันมาเพิ่มพลังวิญญาณ
“พรึบ “
สัตว์ร้ายตัวหนึ่งมีพลังระดับ 2 กระโดดมาโจมตีชูเฟิงซึ่งๆ หน้า  ‘ชูเฟิง’ ปล่อยหมัดของเขาไปที่หัวของมัน ทันใดนั้นเมื่อมันถูกหมัดของ ‘ชูเฟิง’ โจมตีเพียงครั้งเดียว ทำให้มันแน่นิ่งไปเลย
ขณะที่สัตว์ล้อมรอบ ‘ชูเฟิง’ และจะทำการโจมตีเขา สัตว์เหล่านั้นปล่อยจิตสังหารออกมาเพื่อทำให้ศัตรูเกิดความกลัว
แต่ ‘ชูเฟิง’ นั้นไม่่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใด เพราะเขามีจิตใจที่เข้มแข็ง ‘ชูเฟิง’ ก็เริ่มกระโดดไปซ้าย ขวา เหมือนลิง ขณะที่เขากลับเข้ามาในฝูงของสัตว์ดุร้าย ทุกครั้งเขาก็จะโจมตีไปด้วย สัตว์ร้ายเริ่มตายไปทีละ ตัว
นั้นเป็นการต่อสู้ที่โหดร้ายและรุนแรง เมื่อเทียบกับสัตว์เหล่านั้น ‘ชูเฟิง’ เป็นเหมือนสัตว์ประหลาดที่น่ากลัว ทุกส่วนของร่างกายของเขาเป็นเหมือนอาวุธที่คมกริป  ถึงสัตว์ร้ายจะมีผิวที่หยาบและเนื้อที่แข็งแต่สัตว์เหล่านั้น ก็ไม่สามารถทนต่อการโจมตีของ ‘ชูเฟิง’
ตอนนั้น ‘ชูเิฟง’ รู้สึกร่างกายของเขานั้นอ่อนล้า แต่พลังงานที่ไม่มีจุดสิ้นสุดได้พลุ่งพล่านภายในร่างกายของเขา เป็นเพราะ เทพสายฟ้า 9 สี ที่อยู่ในตันเถียนของชูเฟิง มันให้พลังวิญญาณเสริมพลังกายให้กับ ‘ชูเฟิง’
* ฮ้าาา *
สัตว์ร้ายที่ถูก ‘ชูเฟิง’ ฆ่า ได้คำรามออมาจากด้านหลัง
เมื่อเขาหันกลับไปมอง เขาก็ต้องตกใจ มีกรงเล็บแหลมคมของสัตว์ร้ายมุ่งหน้าโจมตีไปที่หัวของเขา
กรงเล็บขนาดใหญ่ที่แตกต่างจากตัวอื่น ๆ มันมีความแข็งแกร่งกว่าตัวอื่น ๆ หากเขาถูกมันจับได้สมองเขาคงทะลักออกมา
‘ชูเฟิง’  หาทางตอบโต้ ขณะที่เขาพยายามจะหลบกรงเล็บขนาดใหญ่
แต่ด้วยความเร็วของกรงเล็บเขาไม่สามารถหลบได้ทั้ง ‘ชูเฟิง’ ได้รับบาดเจ็บที่หน้าอก
“เฮ้อ ~ ~”
รอยเล็บทั้ง 5 เฉือนเนื้อของเขาตรงหน้าอกทำให้ กระโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ข้าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ “
นอกจากรู้สึกที่เจ็บปวด ‘ชูเฟิง’ รู้สึกโกรธเช่นเดียวกัน
เขาก็เห็นว่าหน้าผากของสัตว์ร้ายมันมี 4 เส้น แสดงว่ามันมีพลังวิญญาณ ในระดับ 4 ห้วงวิญญาณ
ถ้ามีคนอื่นๆ อยู่ที่นี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาจะสู้กับสัตว์ร้าย  พวกเขาคงวิ่งหนีไปหมด สัตว์พวกนี้มีพลังระดับเดียวกับมนุษย์งั้นหรอ ? ไม่ต้องสัยสัยเลย พวกมันนั้นแข็งแกร่งกว่ามนุษย์
‘ชูเฟิง’ นั้นเพียงไม่หนีเขากับกระโจนเข้าไปโจมตีสัตว์ร้ายอย่างบ้าคลั่ง การเคลื่อนไหวของเขานั้นไม่เพียงแต่ไม่ห่วงชีวิตเขาเป็นเหมือนสัตว์ป่าที่ดุร้าย
* เคร้ง *
‘ชูเฟิง’ นั้นโจมตีไปที่หน้าผากของสัตว์ร้าย
มันไม่มีร่องรอยของเลือดอย่างที่คาดไว้ มันมีเพียงเสียงดัง ที่เหมือนกับเหล็กชนกับหล็ก
‘ชูเฟิง’ รู้สึกถึงคลื่น ที่เปลี่ยนแปลง จากหมัดของเขา หมัดของเขาเหมือนกำปั้นเหล็ก ที่ชนกับกำแพงดิน
” ว๊า ~ “
หมัดของ ‘ชูเฟิง’ นั้นโจมตีใส่สัตว์ร้าย อยู่มันก็ร้องคร่ำครวญและถอยหลังไปสองสามก้าว เห็นได้ชัดว่ามันได้รับความเจ็บปวด
“ตายซะเถอะ!!!”
เมื่อเห็นว่าการโจมตีของเขาได้ผล ‘ชูเฟิง’ ไม่รีรอ เขาแกว่งแขนของเขาออกไปในอากาศรอบทิศทางที่หมัดผ่าอากาศเหมือนคลื่นพายุ  เข้าไปยังร่างกายของสัตว์ร้ายอย่างต่อเนื้อง
‘ชูเฟิง’ ระเบิดพลังอันรุนแรงเกินไป ภายใต้การโจมตีที่บ้าคลั่ง สัตว์ตัวอื่นๆ ที่อ่อนแอก็เริ่มเข้ามาโจมตีหากถูก ‘ชูเฟิง’ โจมตีแบบนี้ พวกมันคงต้องถูกฆ่าแน่ๆ
ในที่สุดสัตว์ร้ายเกือบทั้งสี่สิบตัว ทั้งหมดถูกฆ่าโดย ‘ชูเฟิง’ จำนวนศพมากมายกองอยู่ที่พื้น
ร่างกายของสัตว์ที่ดุร้าย ที่มีระดับ 4 ยังคงเป็นเหมือนเดิม แต่สมองขนาดใหญ่ของมันถูกทำลาย โดย ‘ชูเฟิง’ แต่มันดูเหมือนว่ายังมีชีวิตอยู่
“โฮ . . . โฮ . . . โฮ . . . . . .”
ขณะนั้น ‘ชูเฟิง’ เหมือนยืนอยุ่ในบ่อเลือดกลิ่นคาวลอยฟุ้งในอากาศ
หลังจากนั้น เลือดที่ปรากฏมีแผลขนาดใหญ่บนร่างกายของพวกเขา เขาได้รับการโจมตีจากสัตว์ที่มีระดับ 4 แต่ตัวอื่นๆ นั้นทำได้เพียงแค่รอยช้ำบนร่างกายของ ‘ชูเฟิง’
“นี้ข้า เป็นคนฆ่าสัตว์เหล้านี้ทั้งหมดงั้นหรอ”
มันเป็นคำถามที่ ‘ชูฟง’ ถามตัวเอง เมื่อเทียบกับสัตว์ที่ดุร้ายนั้น เขารู้สึกว่า เส้นเอ็นและกระดูกของเขานั้นเป็นโลหะ ที่มีความแข็งแกร่ง
ร่างกายของเขานั้นเกินขีดจำกัดของมนุษย์ เป็นอีกครั้งที่เขายอมรับความสามารถของตัวเอง
หลังจากที่มองไปรอบๆ สายตาเขาเปี่ยมไปด้วยความสุข เขากระโดดรีบไปเอาหนังสือทักษะและหญ้าวิญญาณฯ
หลังจากนั้น ‘ชูเฟิง’ คิดจะปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เขาจึงกลับไปยังที่ทางที่เข้ามา และทำการหลบกลไก
ก่อนที่ ‘ซูเฟิง’ จะก้าวออกไป ภายในห้องศิลาที่คุมขังสัตว์ดุร้าย ก็มีคนเดินออกมา คนๆ นั้นคือ ‘ซูรู่’
‘ซูรู่’ และอาวุโสคนอื่นๆ ต่างมีสีหน้าแปลกๆ
พวกเขาเห็นแค่ ‘ชูเฟิง’ โจมตีสัตว์ร้ายระดับ 4 อย่างต่อเนื่อง แต่นี้สัตว์ทั้งหมดถูกฆ่า โดยเด็กคนหนึ่ง มันเป็นไปไม่ได้ สัตว์เหล่านั้นแข็งแกร่งมาก
“อาวุโสหลี่ เด็กคนนั้นเป็นใครกัน ?”
ซูรู่ถาม
อาวุโสหลี่นั้นไม่ได้ตอบ อาวุโสคนอื่นๆ ข้างๆ เขาทั้งหมด ก็ส่ายหัวของพวกเขา
“ท่านไม่รู้จักชื่อเด็ก ที่มีความสามารถขนาดนั้นหรอ ?”
‘ซูรุ่’ ขมวดคิ้วแสดงความอยากรู้
“ศิษย์ภายนอกนั้นมีมากมาย เขาคงจะปิดบังความแข็งแกร่ง แล้วพวกเราจะรู้ได้ยังไง. . .”
ท่านอาวุโสหลี่ช่างไร้ประโยชน์ซะจริง
“ยังไงก็ตาม รีบหาประวัติของเขาแล้วมาบอกข้า”
“หาก เขาไม่อยากเปิดเผยความแข็งแกร่งของเขา ก็อย่าได้ไปบังคับเขา และอย่าให้เค้ารู้ว่าเราพยายามตรวจสอบพลังที่แท้จริงของเขา ‘ซูรู่’ สั่ง”
ตามใจเจ้า ผู้เฒ่าหลี่และอาวุโสคนอื่นตอบ แม้แต่อาวุโสภายในก็ยังไม่กล้าที่จะขัดใจเขา
ซูรู่จ้องมองไปยังทิศทางของซุเฟิง เธอคิดว่าต้องเกี่ยวอะไรกับเขา เธอกลับไปที่สนามสอบแล้วพยายามปะติดปะต่อเรื่องราว