‘ซูรู่’ไม่เข้าใจตัวเอง และ รู้สึกถึงบางอย่างที่บอกไม่ถูก แม้ว่าพรหมจรรย์ของนางจะถูก ‘ชูเฟิง’ พรากไป ตรงนั้นนางเข้าใจดีว่านางสมควรโกรธ แต่หลัง จากที่ ‘ชูเฟิง’ พูดว่าจะแต่งงานกับพวกนางทั้งสอง มันทำให้นางรู้สึกเจ็บปวด
ปัจจุบันนางคิดว่าตัวเองอาจจะตกหลุมรัก’ชูเฟิง’ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง เพราะ’ชูเฟิง’ชอบน้องสาวของนาง แล้วนางจะไปคบกับ’ชูเฟิง’ได้ยังไง ‘ซูรู่’ รู้สึกสับสนอย่างมาก เป็นครั้งแรกที่นางไม่เข้าใจตัวเอง
ตอนนั้น ‘ชูเฟิง’ ก็เดินไปตามนาง เพื่อจะหาชุดใหม่ เพราะว่าเสื้อผ้าที่เขาใส่เมื่อคืน เขาได้ฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
” เราจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ หรือว่าจะบอกให้ทุกคนรู้ “‘ชูเฟิง’พูดและถาม
” เจ้าคิดจะทำอะไร เรื่องนี้สามารถบอกคนอื่นได้งั้นหรอ หากซูเหม่ยรู้ นางจะมองเจ้าและเรายังไง ? “‘ซูรู่’ตกใจอย่างมาก
” ถึงข้าจะไม่พูดมันตอนนี้ สักวันทุกคนก็ต้องรู้ไม่ช้าก็เร็ว “‘ชูเฟิง’ พูดอย่างสงบ
” เจ้าหมายความว่าไง “‘ซูรู่’ ขมวดคิ้วลงเพราะกลัวว่า ‘ชูเฟิง’จะทำอะไรไม่เข้าท่า
” มันก็ไม่มีอะไรมาก ข้าแค่อยากบอกท่านว่าไม่ช้าก็เร็ว ท่านก็ต้องเป็นของข้า “‘ชูเฟิง’ ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขาเลย และยังคิดจะไปบอกทุกคนกับเหตุการณ์เมื่อคืน
‘ซูรู่’ได้ยินเช่นนั้น นางรีบหันหน้ามามอง’ชูเฟิง’ ขณะที่กล่าวด้วยน้ำเสียงแปลกๆพร้อมกับผลัก’ชูเฟิง’ออกไป
” รีบไปซะ ตอนนี้ฟ้ายังไม่สว่าง จะได้หนีออกไปโดยที่ไม่มีใครเห็นเจ้าอยู่ในที่พักของเรา “‘ชูเฟิง’ พูดขณะที่เตรียมตัวกำลังจะออกไป
” อืม . . . . . . ข้ากำลังคิดว่าจะออกจากเมืองนี้ไปยังไง ให้หลีกเลี่ยงซูเหม่ยและซูเฮิน “
” เดี๋ยวก่อน!!! เจ้าคิดจะออกไปจากเมืองวิหคเพลิงงั้นหรอ ? “สีหน้าของ’ซูรู่’เปลี่ยนไปอย่างมาก นางรีบเดินตาม’ชูเฟิง’ไปติดๆ
” ถูกต้อง “‘ชูเฟิง’พยักหน้า
” ทำไมเจ้าถึงตัดสินใจเช่นนี้ เรายังไม่รู้สาเหตุของเรื่องที่เกิดขึ้นเลยนะ แล้วเจ้าจะจากไปแบบนี้งั้นหรอ “‘ซูรู่’ จ้อง’ชูเฟิง’ขณะที่ความโกรธเพิ่มขึ้น เพราะนางรู้สึกว่า ‘ชูเฟิง’ ไม่ยอมค้นหาความจริงในเรื่องนี้ ที่ทำให้นาง ต้องสูญเสีย พรหมจรรย์
” ข้าพอรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง เมื่อคืน คนรับใช้ของท่านมาหาข้าในที่พัก และบอกว่าท่านต้องการพบข้า พอไปถึงเขาก็ได้จัดเตรียมชาชนิดพิเศษโดยบอกว่าท่านเตรียมไว้ หลังจากที่ดื่มมันเข้าไป ก็เกิดเหตุการณ์เช่นนั้น “‘ชูเฟิง’อธิบาย
” อีกทั้งกลิ่นในห้องอาบน้ำ ที่หอมมากจนน่าประหลาดนั่นอีก มันอาจทำให้ยับยั้งการใช้พลังวิญญาณ โดยทำให้ท่านไร้เรี่ยวแรง เมื่อคืนตอนที่ท่านเป็นเช่นนั้น ข้าแน่ใจว่าเป็นเพราะกลิ่นนั้นไม่ผิดแน่ “
” ท่านก็น่าจะรู้ ว่าภายในเมืองวิหคเพลิง คนที่สามารถสั่งคนรับใช้ของท่าน วางยาที่ร้ายกาจเช่นนั้นได้ เป็นใคร “
” เจ้ารู้ . . . . . . . “ในตอนนั้น ‘ซูรู่’ถึงกับพูดไม่ออก นางไม่คิดว่า ‘ชูเฟิง’ จะสามารถวิเคราะห์ทุกอย่างได้อย่างถูกต้อง และคนๆนั้นที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์เป็นใคร นางเองก็แทบไม่อยากจะเชื่อ
” ดูจากสีหน้าของท่าน ก็คงจะรู้ว่าคนๆนั้นเป็นใคร สำหรับเป้าหมายของคนๆนั้น ก็เพื่อให้ท่านและข้าเป็นสามี ภรรยา แต่ข้าก็ไม่คิดจะตำหนิเขา แต่ต้องขอบคุณเขาด้วยซ้ำที่ทำให้ท่านเป็นของข้า “‘ ชูเฟิง’ ยิ้ม พร้อมกับเดินลงจากห้องของนาง
” ถ้าเขาไม่ทำเช่นนั้น บางที่ข้าอาจจะได้แต่งงานกับลูกสาวคนเล็กของเขา แต่ตอนนี้ ข้ากับได้ลูกสาวทั้งสองของเขามาเป็นภรรยา “
” เจ้าเอาไรมาพูด เจ้ารู้ได้ยังไงว่าเราจะยอมแต่งงานกับเจ้า ? “‘ซูรู่’ถาม
” ข้าไม่มั่นใจหรอก ว่าท่านจะยอมแต่งงานกับข้าหรือไม่ แต่ตอนนี้ท่านได้เป็นของข้าแล้ว หากท่านมีใครอื่น ข้าจะฆ่าพวกมันซะ “‘ชูเฟิง’ ในตอนนั้นแสนจะเอาแต่ใจ แต่เขาพูดอย่างจริงจัง หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา ‘ซูรู่’ ไม่รู้จะทำหน้ายังไง นางได้แต่หยุดยืนมอง’ชูเฟิง’เดินจากไป
” ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ท่านก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าท่านนั้นเป็นของข้า และก็ แม่นางน้อยซูเหม่ย อีกคน ข้าจะไม่ยอมให้พวกท่านทั้งสองตกเป็นของใคร “
‘ซูรู่’ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไร้จุดหมาย นางไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง กับสถานการณ์ที่ต้องเสียตัวครั้งแรกหลังจากที่ ‘ชูเฟิง’ ไปได้สักพัก ‘ซูเฮิน’ ก็เดินขึ้นมา ชั้น 5 พอเขาเห็นนาง เขาทำหน้าเหมือนกับรู้สึกผิด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเดินเข้ามาในห้อง และพบกับรอยเลือดบนพื้น เขาได้แต่ถอนหายใจออกมาและกล่าวเบาๆ
” ลูกพ่อ ข้าทำผิดต่อเจ้า “‘ซูรู่’ในตอนนั้นเยือกเย็นเป็นอย่างมาก นางถาม’ซูเฮิน’สั้นๆว่า
” ทำไมท่านถึงต้องทำกับข้าเช่นนี้ “
” เฮ้อ ความแข็งแกร่งของตะกูล ซ่างกวน ไม่อาจมองข้าม หากงานแต่งซูเหม่ยถูกยกเลิก ข้าเกรงว่าพวกเขาจะไม่พอใจ หากเกิดการต่อต้านขึ้นมา ต่อให้เราชนะ ก็ได้รับความเสียหายอย่างมาก และในตอนนั้นเมืองของเราจะเข้าสู่วิกฤต “‘ซูเฮิน’ ไม่ได้ปิดบังสิ่งที่เขาทำ และพยายามอธิบายหลังจากได้ยินคำพูดของ’ซูเฮิน’ ‘ซูรู่’นางก็ยิ้มแบบแปลกๆ พร้อมกับมองหน้า’ซูเฮิน’และกล่าว
” น้องเหม่ย ตกหลุมรักชูเฟิงทุกคนก็เห็นๆอยู่ ถ้าเป็นคนอื่น ข้าอาจจะให้พวกเขาตัดความสัมพันธ์ แต่นี้ ชูเฟิง เป็นถึง อัจฉริยะที่หาได้ยาก เมื่อใดที่เขาเติบโต พลังของเขาแม้แต่ ตะกูล ซู ก็ยังไม่อาจขัดใจเขาได้ และเมื่อเวลานั้นมาถึงชาตะกรรมของพวกเราก็ขึ้นอยู่กับเขา “
” งั้นเจ้าก็ต้องเป็นฝ่ายผิด เพราะความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเจ้าทั้งสอง เป็นธรรมดา ที่เขาอาจจะรู้สึกผิด และข้าเชื่อว่าเขาคงไม่กล้าสู้หน้า ซูเหม่ยอีก “
” จากที่ข้าเห็น ชูเฟิงเหมือนจะเป็นคนที่จริงจัง ในอนาคต ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ยอมทำงานให้ตะกูล ซู ของข้า แต่เขาจะต้องทำทุกอย่างเพื่อปกป้องตะกูลของเรา โดยเขาไม่ได้ทำเพื่อใคร แต่เขาทำทั้งหมดก็เพื่อเจ้า “
” ท่านพ่อ ที่พูดมาก็ถูก ชูเฟิง นั้นเป็นคนที่เอาจริงเอาจัง ดังนั้นท่านอย่าได้ยกน้องเหม่ยให้ซ่างกวน หย๋า หรือว่าใครก็ตาม ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะฆ่าท่านและตะกูล ของเราก็ได้ “หน้าของ’ซูเฮิน’ เปลี่ยนไปอย่างมาก เป็นธรรมดาที่เขาจะกังวลเพราะดูจากสีหน้าของ’ซูรู่’มันไม่เหมือนกับนางกำลังพูดล้อเล่น
” เจ้าหมายความว่าไง ชูเฟิงยังจะกล้าคิดถึงซูเหม่ยอีกงั้นหรอ หลังจากที่เขาทำเรื่องเช่นนั้นกับเจ้าเขายังคิดกำจัดตะกูล ซู ของข้าอีกงั้นหรอ ชูเฟิงคงไม่กล้าทำลายครอบครัวของคนรักของตัวเองได้หรอก หรือว่าเขาไม่กลัวถูกคนทั้งโลกเยาะเย้ย “
” ท่านพ่อ หากท่านจะตำหนิใคร ท่านก็ต้องตำหนิตัวท่านที่ไม่รู้เรื่องของ ชูเฟิง เขาไม่อาจอยู่บนโลกนี้ได้ โดยที่ขาดคนรักไป ในสายตาของเขา คนอื่นๆจะเป็นยังไงก็ช่าง หากพรากคนรักของเขาไปเขาคงไม่ปล่อยคนผู้นั้นให้มีชีวิตรอดไปได้ “หลังจากพูดจบ ‘ซูรู่’ก็หันหน้ากลับ และเดินลงจากบันได ด้วยสีหน้าที่สงบ เรื่องที่พ่อของนางขายนางเพื่อผลประโยชน์ของตะกูล นางจะไม่รู้สึกโกรธ
แต่ที่นางโกรธมาก คือการที่นางไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปหลังจากมอง’ซูรู่’ที่เดินออกจากพระราชตำหนัก เพื่อเดินทางออกจากเมืองวิหคเพลิง ‘ซูเฮิน’ มีสีหน้าการแสดงออกที่ซับซ้อน หลังจากที่เขาทบทวนอย่างละเอียด เขาก็พูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงต่ำๆ
” หรือว่าข้าจะตัดสินใจผิดพลาด “